De saltatrice XXXIX

antĕquam terrā lĭquĭdum pŭellă
ālĕs in coelum vŏlăt aestŭōsā,
saltăt ad carmen rădĭōsă jactans
albĭdă crūră.

quam vĭdentes fontĕ lŏquācĭōrēs
Nāĭdes pūrō sălĭunt jŏcōsē,
dum pĕr hōrās silvă nĭtentĕ parvă
sōlĕ sŭsurrăt.

De saltatrice XXXVIII

sōlă non saltārĕ pŭellă cessăt,
nē cŏlor gunnae rŏsĕus mĕlōdae
miscĕātur cum vĕnĕtō sĕrēnī
marmŏrĭs unquăm.

cantĭcum pontem vĕhĭtur sŏnōrŭm
ventŭlō sic trans nĭtĭdum mărīnō
flantĕ, quod nēmō tămĕn audĭt undīs
in tăcĭturnīs.

De Sarasvati Kamakurensi

fēmĭnis vĭrīsque ăvĭdis, cĭtō quī
dīvĭtēs optant fĭĕrī, nĕcesse est
parvŭlum lustrārĕ săcrumquĕ templŭm
Kāmăkŭrensĕ.

namquĕ sī lăventŭr ăquā mŏnētae
saxĕō pūrā fŭgĭtīvae ĭn antrō,
dīva ădauctūra essĕ pĭīs pŭtātŭr
Indĭcă largă

De ponte Nihonbashi nominato

ferrĕī pontes vĕtĕrem sŭper sē

confĕrunt coelō sĭnŭōsĭōrēs
Tōkĭensī, quō vĭtrĕas fĕnestrās
sōl tĕrĕt ardens.

dum pĕractōrum mĕmŏr insŏlentĕr
saecŭlōrum flūmĕn ĭnānĕ cantăt,
multĭplex umquam cŏlŭmen nĭhil vult
scīrĕ pĕrāctī.

Media Tokii parte extat pons Nihonbashi nominatus, quo initium habet via Tokaido usque ad Meacum sive Kyotum producta. Qui pons olim ligno factus in opere Utagawae Hirosige pictoris late noto inveniri potest. Haud procul a castello Iendensi, quo Shogun sive reges multi vitas egerint, per saecula florebant mercatus tabernae emporia circa siti. 

Anno autem MCMXI pons novus saxis hic factus est annoque MCMLXIV super flumen structae sunt viae autocineticae pontem illustrem operientes. Sunt qui putant urbem turpatam esse ob vias coelum occupantes voluntque eas renovatum iri subterraneas.

Attamen pulchritudo alicujus generis et in implicatis columinibus columnisque ferreis inesse mihi videatur. Verum etiam spero fore, ut hi omnes serventur ad saeculum vigesimum scilicet florentissimum omnium in rebus gestis nostris commemorandum. 

  

De saltatrice XXXVII

antĕ splendentem sălĭens pŭellă
rēgĭam fortassĕ vĕnustă, rīsūs
candĭdos vertās ŏcŭlosquĕ bellōs
mī spĭcĭentī.

ut gŭbernātor lŏcĕt hīc pĕr hōrăm
lūtĕam raedăm. vărĭos lŏcos nōn
Tōkĭī lustrārĕ vĕlim. plăcet mī
saltĭcă pulchră.

De templo nuper renovato

dēnŭō structum cĕlĕbrēmŭs artĕm
lignĕum templum vĕtĕrem sĕcundŭm
urbĕ, quā sōlis cŏlĭtur pĕr aevŭm
dīvă cŏruscī.

saecŭlum fīat rĕnŏvātum ŏrȳzăm
fertĭle et laetum pŏpŭlō mĕtentī,
Insŭlam quī sempĕr ămat cănitquĕ
lūmĭnĕ plēnăm.

Hodie vesperi in urbe Ise celebratus est ritus, quo Amaterasu sive dea solaris ex templo abhinc viginti annos structo ad nuper aedificatum transit. Qui transitus divinus per XIII saecula continuo se habere pergit. Qua re ritus tam operosus ad hodiernum diem iterum iterumque celebretur? Alii dicunt templum novum deae placere, alii existimant veteres servare voluisse artem struendi ab aetate antiqua traditam, quam secundum columnae ligneae in fossis collocantur ullis sine fundamentis saxeis. Nobis autem majoris momenti forsitan sit praesertim numerus templum renovatum lustrantium, qui hoc anno putatur XIII miliones superaturus. Quo etiam majorem pecuniam viatores urbe sanctissima solvent, eo prosperius florebit orientis oeconomia solis.