De litteris curvis aureisque

noctĕ dum perflat Bŏrĕas nĭgrantĕ
ortŭs in silvā gĕlĭdæ Sĭbēriæ,
arvă quī Sērum rŭbra ĕt haud sĕrēnă
æquŏră transĭt,

littĕræ candent plătĕā frĕquentī
aurĕæ vōcēsquĕ sŏnant pŭellæ
mundŭlæ mollēs, hĭlărētŭr urbs ŭt
nostră pŭsillŭm.

De ceraso

noctĕ cum mollī cĕrăsī cănantŭr
vōcĕ jūcundæ, rĕsŏnantĭbus tŭm
garrĭunt chordis vŏlŭcrēs ŏdorquĕ
āĕră mānăt.

pendŭlī crīnes lĕvĭter văcillant,
quī rŭbros carpunt ăcĭdosquĕ fructūs,
audĭentī mī rĕvŏcantque ămōrĕm
pænĕ pĕractŭm.

De grege musico c.n. hamalspica

mulcĕat cum spīcă nĭtens ŏpācīs
āriĕtis frontem tĕnĕbris stŭpendī,
carmĕn in cœlō rĕsŏnārĕ cœpĭt
dulcĕ prŏfundō.

quod cănentes si artĕ vĕlis pŏlītā
clāvĭchordĭo et cĭthărā vĭdērĕ,
ālĭte Ēōum Tŏkĭum te ŏportĕt
nāvĕ vĕnīrĕ.

De annorum decursu

dum vĭātrīcem mărĕ per nĭvōsŭm
nāvĕ tellūrem in bŏrĕam căpācĕ
vōcĕ tū transīrĕ cănis cănōrā
saepĕ pĕr annōs,

sub mărī ferrī vĭă structă nostrās
insŭlas junxit, făcĭāmŭs ut nōs
trāmĭne ūtentēs ĭtĕr usque ăd urbēs
Hokkăĭdensēs.

pergĕ sed cantārĕ sŭāvĭōră
verbă, quae fortassĕ lărō văgātō
hunc dŏlōrem mītĕ lĕvārĕ possint
tristĭtĭamquĕ.

De Fuji Keiko cantatricis clarae obitu

cæcă cantātrix gĕnŭit văgātă
tē pĕr urbes. dē tĕnĕrō dŏmōrum ăd
jānŭās unguī cĕcĭnisti ăd assēs
blandă mĕrendōs.

nātă sex annos Tŏkĭum tĕr amplŭm
contŭlistī tē pŏpŭlusque cantūs
Insŭlāris tōtŭs ămāvĭt altā
vōcĕ sŏnantēs.

factă cantātrix tŭă fīlĭa est, quae
Anglĭcē cantat nŭmĕrō rĕcenti ĕt
pellĭcit nostros jŭvĕnes măgis quăm
mātĕr hŏnōră.

ægrŏr at multos crŭcĭāvĭt annōs
anxĭum mentem tĭbĭ sævŭs, ipsō 　

ut lŏcō, quem tū cĕcĭnisti, ătrox Mors
abstŭlĕrit tē.

pergăt hōc ut Rētĕ tŭam pĕr ævŭm
omnĕ vōcem ferrĕ sŭāvĭōrĕm,
audĭāmus quā lăcrĭmas vĭrōrŭm
lætĭtĭamquĕ.