De campana

centĭens annō vĕtĕri octĭēs hāc
noctĕ campānā vălĕdīcĭmus nōs
rītĕ per vīcum rĕsŏnantĕ dūrō
frīgŏrĕ pressŭm.

De saltatrice XXIII

exstăt in templō cŏlŭmen rŏtundō
Dōrĭcum, quod pūră flŭens ăqua intĕr
concĭnit vītam sălĭentĕ dulcī
vōcĕ pŭellā.

De strepitu poetico

ferrĕā dum argentĕŏlus vĭā tū
currĭs urbānas cĭtŏ praetĕr aedēs,
gaudĕant Mūsae strĕpĭtu et trĕmōrĕ
Mūsăshĭnenses.

De passere Panasonico

passer dum rĕcrĕātŭs in sĕrēnŭm
parvŭs ēvŏlăt aethĕrem, cŏactī
magnă damnă sŭbīrĕ sunt tĕnentēs
sortem, quae cĕcĭdit prŏfundum ĭn īmŭm.

De debitis solvendis

merces quōmŏdŏ vendĭtārĕ possĭm
plūres? dēbĭtă solvĕre est nĕcessĕ
mēnsem intrā, sŭpĕressĕ sī vĕlīmŭs.
exopto omnĭă neglĭgens sălīrĕ.

De duce cladem canente

classĭcō clādem cĕcĭnisti ămārăm
mōrĕ factus tū nŏvŭs illĭus dux
factĭōnis, quae rĕgĭt Insŭlam pĕr
tempŏra ăcerbă.

De Venere saltante

stārĕ cūr immōtă necessĕ mē sĭt
antĕ fēlīces, qui ălĭquid sŭāvĭs
mandĕre hortātūquĕ sălīrĕ laetō
coepĕre ămantēs?

De cibo Sapporensi

fortĕ sī lustrārĕ, pŏētă, possīs
Sappŏrum, prīmum cĭbŭs ille ĕdendŭs.
Sapphĭcīs et suāvĕ cănās săpōrĕm
dēlĭcĭōsīs.

Felix 999 Gaffiot

Felix 999 Gaffiot

muliercula mulina mulierosum multibibum mulcetra mulsea mulcat.

cucurbitarius cucullatus cucurrit cucumerem cucumā coquens.

strix edax ex hamaxosticho xysticos maximos inspexit.

cicuticina cicatricosa ciconiam cicurem cicilendro Ciceroniano ciet.

pinguis pontifex Pindarum pontem pinnā ponderosā pinsentem poposcit.

socer cordatus socorditer coram sociofraudis Corinthiensibus soccum corripit.

Transitus

smaradignum marathrum Arabes rabidi abigunt.

De vestium venditrice

mānĕ trēs arcīs rŏsĕīs mĭnācēs
clam rĕsurgunt sanguĭsūgae pŭellae;
lūmĭnātae sōlĕ stătim vĭdērī
non tĭbĭ pŏssŭnt.

De mundi fine

ultĭmo accīdissĕ dĭē pŭtō nīl

insŭlā Jăpōnĭs, ŭbī bĭbēbant 

noctĕ caupōnīs hĭlărē cănentēs

pulchră fŭtūră.

De saltatrice XXII

concĭnunt lautē vărĭī cŏlōrēs.
postŭlo at tē partĕ sălīrĕ dextrā,
pulchrum ăsymmĕtrum ut părĭātŭr antĕ
nōs spĭcĭentēs.

De saltatrice XXI

suāvĕ curvescit părĭes sŭb aedĕm
quō rŏtundum hĭat tăcĭtē fŏrāmen.
trēs făces lūcent cĭnĕris cŏlōre ul-
līs sĭnĕ flammīs.

antĕ saltat quās ăgĭtans pŭellă
candĭdōs artūs ălĭquidquĕ pulchrō
dīcĭt in versū, tămĕn haud pŏtes tū
omnĭă scīrĕ.

De saltatrice XX

ordĭnātrum per pŭĕros pŭellās
adlĭcis, saltūs răpĭdī pĕrītă,
plūrĭmās, idcirco ĭmĭtandă rēctē
māchĭnă facta est.

De saltatrice XIX

flammă saltat frīgĭda ĭn æthĕre ātrō,
phosphŏrī lūcent tŭbŭlāta ĭn ædĕ.
līvĭdōs artūs ŏpĕrit călentĕ
vestĕ pŭellă,

quæ rĕtorquens corpŭs ŭt anguĭs albŭs
augŭrāre aenigmătĭcē crŭentŭm
coepĭt occāsum pŏpŭlī prŏfānī
vōcĕ cănōrĕ.

De colorum compositione

līnĕis fuscis părĭes sŏlumquĕ

ātrĭī mīrē dĕcŏrantŭr albī,
fluctŭant per quās rŭbŏr et nĭgrēdō
virgĭnĕ mōtā.

De Musa

Mūsă mox sit, quae jŭvĕt in cănendīs
Sapphĭcis mē noctĕ pĕr ordĭnātrŭm
saltĭcas spectantem ŏcŭlīs pŭellās
irrĕquĭētīs.

De Fine Amorum

Nuper legere coepi librum "Finis Amorum" intitulatum, quo continentur carmina ab Anna Elissa Radke erudita pancta.

In carmine secundo "Non omnes vincit Amor" inscripto metro sapphico sicut canitur:

"Credo in unam vim genuinam amoris,"

"Credo et in Musam celebrantem amorem 
adiuvantem omnes dociles poetas," 

Poetria hic confitetur se amorem habere aliquid pulchre canendum. Attamen in stropha tertia, scilicet ultima, apparet vir haud humanissimus, cui amor significat nihil nisi opus a domina sua postulatum.

"At faber praefert opus hortulani
artibus, Musis, lepidis libellis,
audiens docto dominae severae
prodit amorem. "

Miser sit vir, qui non existimet maximi momenti esse artem amoris canendi urbanam. Quam enim  poetria nobis clare monstrat, exempli gratia, in carmine Priapeo hoc,

His in quattuor versibus, qui subjecto "Hi testes" incipiunt atque verbo finito "gaudent" desinunt, Anna illa scite abutitur locutione "ad imos ungues", scilicet primum modo figurativo, deinde modo anatomico. Quo abusu nascitur complexio mirifica, in qua imagines vivide coloratae obscenissime autem pulcherrime ante nos se ostendent.

Vehementer igitur adhortor ad librum hunc legere vos, quos praesertim carmina amatoria delectant.

De saltatrice XVIII

Sanctă dum pulchrō bĕnĕdīcĭt omnēs
noctĕ rēs Ēlectrĭs ĭn oppĭdo ātrā,
flammĕā fēlix sălĭens nĭtescĭt
vestĕ pŭellă.

De penso domi faciendo

pāgĭnās, heu, quot mĭhĭ dē pŏētā
scrībĕre est nĕcessĕ sŭisquĕ verbīs?
fessă sum. spērō me ălĭquem jŭvārĕ
ēsŭrĭentĕm.

De curstrice II

ventĭlans crīnem pĕdĭbus sŏlūtŭm
currĕ pernix et sĕquĕre ērŭbescēns
caesĭam raedam et răpe ăquae lăgoenăm,
sī sĭtĭs, illăm.

De ophiophagia

incŏlae austrālī căpĭunt mĭnācĕm
insŭlā serpentem ĭn ăquā nătantĕm
et cŏquunt scītē cŏmĕduntquĕ, morbō
ut rĕcrĕentŭr.

De saltatrice XVII

sol tăpēti aurāto hĭĕmālĭs umbrās
arbŏrum pingit tăcĭturnĭōrŭm,
antĕ quas gestū sălĭt ēlĕgantī
pūră pŭellă.

De pictore Batavico

artĕ mīrandā brĕvĕ tempŏris tăm
fixĭt in tēlā spătĭum illĕ pictŏr,
cum pŭella ad nōs ŏcŭlos pŭdīcă
vertĕrĕ coepĭt.

De musico quodam

vōcĕ non raucā, fĭĕrēs ŭt urbĭs
Tōkĭī praeses, cĕcĭnisti ĕt omnēs
spontĕ fēcistī stŭpĭdos lŏcūtūs
verba ălĭēnă.

jam sĕnī factō tĭbĭ sunt cŭtēs ĕt
cānă rūgātus cŏmă, sed mănentĕm
antĕ nos praebes mŏdĕrātĭōrēs
tē stĭmŭlōsŭm.

De syngrapharum venditrice publicarum

vendĭtat formōsă pŭellă nostrae
syngrăphas rīdens, căvĕ, cīvĭtātĭs.
sis mĕmor pĕrīcŭli ŭbīquĕ magnī
pōnĕ lătentĭs.

De concurru rituali

prīmum ŭbī rŭbră jānŭa est ăpertă,
accurrunt jŭvĕnes cĭtissĭme aedĕm
piscātōrĭs ăd inclŭtam pĕtentēs
largă dōnă dĕī pĭē bĕnīgnī.

De oratione domestice variata

mūsĭcō nam ōrātĭo ĕt insŭētă
perplăcet clārō, vărĭat cănōrĕ
ictĭbusquĕ verbă dŏmestĭcīs hīs
nōbĭlĭōră.

De juventutis restitutione

quī sĕnes vĕlint jŭvĕnescĕre, almī
dēbĕant cūrāre ăpĭum pŏlītē
parvŭlas larvas nĕmŏre in cŏmantĕ
bombĭsŏnarum.

De virginibus borealibus

virgĭnes carmen Bŏrĕāli ămātae
saxĕum Regnō cănĕre audĕātĭs
neglĭgentēs ā pŏpŭlo haud ămīco hōc
essĕ crĕātŭm.
 .

De pruritu

quot cŭtem silvā cŭlĭces tĕnellŭm

bombĭlantes mī pŭpŭgērĕ densā?
prūrĭō multum. cĭtŏ frīgĭdum mē
in mărĕ jactĕm.

De cupresso procera

ō cŭpressus, quae dŭŏ millĕ sōlă
permănēs annōs, tĭbĭ carmĕn illŭd
ex rĕmōta ăd hanc rĕgĭōnĕ vallĕm
num rĕsŏnāvĭt?

Occidentali in parte Kanagawae praefecturae cupressus exstat procerissima scilicet altitudine quadraginta quinque metrorum, quae appellatur Houki Sugi, sive cupressus scoparum. Quae arbor extimatur saltem abhinc viginti saecula ali incepisse. Atque hactenus coelum et montes fluminaque inspicit ibi immota.

De hominum generibus

"pulchĕr es." "quid? quaeso, ĭtĕres, vĕnustĕ."
"pulchĕr es." "quid? num lŏquĕris Lătīnē?
pulchră sum fortassĕ, tămen rŭdis mī
non plăcĕt umquăm! "