De itinere ad terras orientales

Olim erat vir quidam, qui, cum putaret se nullo munere fungi posse, ab Urbe profectus est dicens "In Urbe non maneam, sed mihi melius est petere orientalibus in terris aptiorem locum ad vitam degendam." Quem comitati sunt aliquot cari jam pridem ab ipso habiti. Quorum nemo autem de itinere bene sciret, idcirco equis vecti sunt errando. In Trifluminiae regione devenerunt ad locum, cui nomen erat Octopontium. Ibi in unum confluebant rivuli veluti araneae pedes diversi atque pontes structi erant octo. Quamobrem sicut nominatus erat. Panes siccatos ederunt sessi sub arbore, quae proxime paludem umbram faciebat. Qua palude irides florebant pulcherrimae. Quibus inspectis unus eorum postulavit; "Ut de viatoris sensu carmen pangas in versibus singulis sumens singulas litteras de verbo iride." Cui ille;

ignōta in rĕgĭōnĕ, tū, vĭātŏr,
rīdentem tĭbĭ somnĭas ămīcăm
indūtamquĕ tŏgā sŭētĭōrĕ,
sōlă quae sĭnĕ tē dŏmō rĕlicta est.

Quo canto omnes ita fleverunt, ut panes tumuerunt lacrimis humectati.